روزنوشت(۲۶مهر۹۲)-هفته تربیت بدنی

1 thoughts on “روزنوشت(۲۶مهر۹۲)-هفته تربیت بدنی”

1. با سلام
   می خواهم چند نمونه از مشکلات و دغدغه های ورزشی شهرم را به دید خود خدمتتان عرض کنم.
   ۱- بحث ورزش در حوزه شهری بسیار پیچیده است،اگر اداره ورزش و جوانان را تنها متولی ورزش بدانیم ورزش را بسیار محدود کرده ایم،به نظر بنده حقیر تمامی ارگان های دولتی و بخش خصوصی متولی ورزش در شهرستان هستند،۲-در سالهای اخیر بحثی باب شده که به ورزش قهرمانی درشهر ما ضربه سنگین زده و آن هم تفکیک قائل شدن بین ورزش قهرمانی و ورزش همگانی می باشد،در صورتی که در تعریف هر دو یک هدف را دنبال می کنند و آن تعالی جامعه می باشد؛من به عنوان شخصی که در ورزش قهرمانی فعالیت می کنم تا به حال کمتر پیش آمده که مسئولی را سر تمرینات و حتی مسابقاتی که در شهرم انجام داده ام ببینم ولی کلیه مسئولین به ورزش همگانی و شرکت در آن توجه ویژه دارند ۳-طرح ارزیابی برای قهرمانان وجود ندارد،می دانم که همه دوستان هر روز بر میله های شهرداری و مکان های مشخص بنرها و پلاکارد های مختلفی را می بینید که با القابی نظیر قهرمان بین المللی ،قهرمان جهان،قهرمان آسیا-استان-کشور-شهرستان-بهترین داور-….به چشم می خورد و افراد عادی به ذهنشان خطور میکند که ماشاالله تنکابن قطب اصلی ورزش قهرمانی کشور است،اما متاسفانه چنین نیست .اتفاقا شهر ما در بعد ورزش قهرمانی بسیار ضعیف است اما دوستان به خاطر نبود نظارت کافی القاب ماورایی به خود اهدا میکنند و بهترین مکان های جانمایی شده را به پایین ترین مقام ها داده می شود،جالب است خاطره ای خدمتتان عرض کنم بنده مهر ۹۱ در مسابقات جهانی کاراته آزاد مقام سوم را کسب کردم بنری تدارک دیده شده بود از طرف فدراسیون برای نصب به دوستان در شهرداری تحویل دادیم و ۴۰ روز بعد در جای نامناسبی که در جلوی آن درخت نارنج بود نصب کردند علت را جویا شدم فرمودند بنرهای مناسبتی واجب تر است یا امسال بعد ازمسابقات جهانی تایلند خود دوستان در شهرداری بنری تدارک دیدند و در بهترین جا و سر میدان امام نصب کردند اما تنها ۱ روز و سپس تبلیغات را جایگزین کردند….۴- امتیاز و ارزشی برای قهرمان در حوزه شهری وجود ندارد.بنده به جرات میگویم که بهترین روزها و عمرم را صرف ورزش قهرمانی کرده ام،در کنار آن تحصیلاتم را نیز انجام داده ام ،برای رسیدن به هدفم از کلیه لحظات زندگیم گذشته ام؛ولی هر چه به جلوتر می روم تنها سراب می بینم،باز خاطره ای خدمتتان عرض کنم بنده بعد از مسابقات تایلند و زمان توزیع جوایز در ذهن خودم رویا می پروراندم که با بازگشت به وطن و دیار خود دیگر دوره مشکلات تمام می شود،من دین خود را ادا کردم،دیگر لازم نیست برای حقوقی ناچیز روزی ۲ ساعت در راه بین تنکابن و متل قو باشم و… اما متاسفانه این ها همه رویایی بیش نبود…مسئولین تنها به مراسمی که آن هم با درایت مربیان عزیزم تدارک دیده شده بود آمدند و رفتند که رفتند….من نمی دانم باید چه کنم که دیده شوم آیا حق من قهرمان نیست که از کوچکترن امتیاز ها برخوردار باشم در پایان هفته تربیت بدنی را تبریک عرض می کنم.