پاسخ به برخی از پرسشهای شهروندان

با درود خدمت تمامی شهروندان ،متخصصین و مردمی که دغدغه ای به نام شهر ، رشد ، توسعه ، تغییر و تکامل آن را دنبال مینمایند .
از آنجایی که جمع حاضر با اصول و کلیات مدیریت شهری ، شهرسازی و مباحث آکادمیک آشنا هستند تلاش خواهم نمود تا بیشتر پیرامون :
۱٫ عدم کارآمدی تئوری های علمی در بستر یک سیستم سنتی و عقب نگاه داشته شده
۲٫ بررسی نقش مدیریت های محلی ( شوراها) در توسعه شهر تنکابن
۳٫ نقش عوامل اجرایی مانند شهردار ، مسئولان واحدها ، روابط سازمانی و شرایط موجود
۴٫ نبود دپارتمانهای مردمی در شهر
۵٫ نقش مردم در ارتقا شرایط شهری
۶٫الزامات فرهنگسازی مناسب در ابعاد گوناگون
۷٫ نبود چشم انداز و برنامه ای مدون در مدیریت شهری
مطالبی را به مکتوب نمایم . باشد که با همفکری و استفاده از خرد جمعی آینده ساز بهتری باشیم.
پیشاپیش از طولانی شدن مطالبی که ارایه میشود پوزش طلبیده و از وقتی که در اختیار بنده برای تبادل نظر با جمعی از فرهیختگان قرار داده اید تشکر مینمایم .

۱٫ با نگاهی ساده به عرصه های گوناگون مدیریت ، خصوصا مدیریت شهری در کشورهای توسعه یافته در میابیم که تئوری ها و مباحث آکادمیک در قالب برنامه های استراتژیک در اختیار مدیریت قرار گرفته و تمام روند ارایه خدمات به شهروندان مدون و پیش بینی شده است . اولویت ها احصاء گشته و توانها و محدودیتهای منطقه ای نیز بررسی شده است . مدیریت کشور ما عموما در سالهایی که گذشت از نیروهای متخصص به معنای واقعی آن نه صرف داشتن مدارک دانشگاهی ، کمتر استفاده نمود . این امر باعث گشت تا تصدی امور در اختیار مدیرانی کم توان قرار گیرد که با مباحث کلان و علم روز مدیریت شهری و شهرسازی آشنایی نداشته و برای تثبیت و حفظ موقعیت خود یا از جذب نفرات مستعد و شایسته بر اساس آزمونهای استاندارد خودداری نمودند و یا امکان عرضه شدن به نیروهای توانمند خود را نداده اند.
بنابراین تئوری های علمی و مدیریتی نتوانسته است در بستر بیمار سازمانی به نام شهرداری تحول ایجاد نماید و مدیران سنتی شهرها را عقب نگاه داشته اند.

۲٫حضور افراد مختلف با جنسیت ، تفکر ، تحصیلات ، سوابق ، پیشینه خانوادگی ، وضعیت مالی و اقتصادی ، نگرشهای سیاسی ، آشنایی با بودجه نویسی و مباحث مالی و بسیاری از موارد دیگر در چهار دوره شورای شهر تا کنون نتوانسته است افق روشنی از تاثیر مدیریت های محلی را در محدوده ای به نام شهر نمایان سازد .
این مهم دلایل مختلفی دارد که به اجمال به آن میپردازم .
_ عدم مشارکت حداکثری و مناسب مردم شهر تنکابن در انتخابات شوراها
_ برنامه محور نبودن شوراها و عدم انسجام فکری مناسب
_ علاقه مندی بخش عمده ای از منتخبین به نفوذ بر شهردار انتخابی ، عوامل اجرایی و پرسنل
_ حمایت گسترده برخی از اعضای شوراهای شهر از تخلفات ساختمانی و بسیاری از این دست موارد به جهت حفظ آرا و گاها عوام فریبی
_ بلاتکلیفی برخی از اعضا پس از انتخاب و ارضاء امیالی چون جایگاه ، عنوان و…..
_ آشنا نبودن برخی از منتخبین با برنامه های نوین مدیریت شهری و عدم اعتقاد و اعتماد به تفکرات ارایه دهنده آن
_ عدم برگزاری مرتب جلسات علنی به جهت آگاه نشدن افکار عمومی مردم از توان و نگاه منتخبین به شهر و آینده آن
_ تضعیف کمیسیونهای تخصصی با عدم استقبال از تصمیمات متخصصین
_ عدم به کارگیری مشاوران ذیصلاح
و…..
۳٫با نهایت احترام به تمام شهرداران انتخاب گشته در چهار دوره شورای شهر تنکابن باید اقرار نمود ، نادر نفراتی چهره یک شهردار واقعی را داشته اند تا ضمن ارتقاء مدیریت شهری و ارایه خدمات مناسب به شهروندان موجبات افزایش نگاه پرسنل و ارتقاء آنان گشته باشند .
مدیریت ، گسترش افق دید همکاران و پرسنل یک سازمان است تا فراسوی بسیاری از محدودیتها را دیده و بتواند به عنوان یک بازوی کارآمد علمی و عملی در مدیریت شهری موثر باشد .
سکوت سازمانی در شهرداری کاملا قابل احساس و این امر موجب کاهش کارآمدی پرسنلی گشته است .
عدم جذب پرسنل ، متناسب با نیاز واحدها ، نگرانی جابجایی افراد را افزایش داده و نبود امنیت شغلی مانع تعلق سازمانی گردیده است .
بخش قابل ملاحظه ای از پرسنل نیز تنها براساس روابطشان با اعضای شوراها در چهار دوره جذب گشته اند و این امر علاوه بر وارد کردن بار مالی چند صد میلیون تومانی ماهانه بر پیکره ضعیف شهرداری مانع خدمت رسانی مناسب به سبب عدم تخصص لازم در واحد مربوطه شده است .
به هر روی روزمرگی شهرداران به سبب دغدغه پرداخت حقوق پرسنل و عدم در آمدهای پایدار شهرداری موجب تراکم فروشی ، شهر فروشی و نابودی آن گشته است و تخلفات با جریمه جنبه قانونی پیدا کرده اند و شهرداری که منابع مالی آن پول ناسالم باشد حتما و قطعا قادر نخواهد بود خدمت رسان مناسبی باشد .

افزایش تخلفات ساختمانی در انواع مختلف ، هدایت آنها به کمیسیون های ماده ۱۰۰ خود گویای نبود عزم شهرداری برای جلوگیری از این روند است . حال آنکه با اتخاذ تصمیمات مناسب میتوان علاوه بر تضمین سود بیشتر سازندگان ، سازه هایی را با استاندارد هایی بهتر و معماری مناسبتر به خریداران واگذار نمود .
۴٫ انتخابات تنها چند روز یا چند ماه نیست . بلکه همراهی و پاسخ طلبی مستمر مورد نیاز است . پس از برگزاری انتخابات شوراها معمولا تمام علاقه مندان به خدمترسانی شهری ، منتقدین ، نامزدان دوره ای و …. از مباحث گوناگون شهری کاملا دور شده و با نزدیک شدن انتخابات سیل عظیمی از انتقادات ، مقالات ، مطالبات و پیشنهادات ارایه میشود . این موضوع در دوره های مختلف حادث گردیده و تنها تصویر ساز هیجان ورود به یک عرصه میباشد که گاها با بی اخلاقی هایی نیز همراه است .
اگر به دنبال رفع مشکل هستیم . اگر متذکر میشویم که تغییرات ملموس نیست و روندی دیده نمیشود باید بیشتر پیگیر بود و در صحنه حضور داشت .
پیشنهاد مستمر بنده در این سه سال تشکیل دپارتمان مردمی است . دپارتمانی که با ایجاد یک دبیرخانه قدرتمند مدیران ، شهردار منتخبین و ….را هر ماه بر صندلی های صداقت بنشاند و مرتب پرسش مطرح نموده و مطالبات مردمی را پیگیری نماید . با این وجود هیچ مدیر و منتخب کم توانی قادر به ادامه نخواهد بود و قطعا استعفا خواهد داد . عرصه های خدمت شهری میدانی برای تنبلی و تن آسایی نیست و باید افراد ضعیف را به نتیجه ترک این میدان رسانید .
متاسفانه امنا ، پیشکستوتان ، معتمدین و متخصصین شهر ما اندکی کم توجهی به این موضوع دارند که امیدوارم در سنوات آتی شاهد تشکیل این کارگروه و دپارتمان شهری باشیم .
۵٫ در سالهای اخیر عدم ارایه خدمت مناسب به شهروندان موجب یاس و نا امیدی گشته و این امر عدم مشارکت مناسب را به همراه داشته است . در صورت مشارکت گسترده تر قطعا انتخابهای مناسبتری صورت خواهد پذیرفت .
بنابراین نباید مایوس و نا امید گشت و تا اصلاح نهایی باید مرتب در صحنه حضور داشت . ما شهروند این شهر هستیم و با عدم مشارکت ، نمیتوانیم شاهد تغییرات مناسب باشیم .
۶٫ شهرداری باید نهادی باشد که در حوزه های گوناگون مدیریت اعمال نماید .
. مدیریت رسانه ای
. مدیریت ساختمانها و معماری سازه ها
. مدیریت خدمات شهری و زیست محیطی
. مدیریت خدمات فرهنگی و هنری
. مدیریت فضاهای شهری اعم از فضای سبز ، جداره ها ، دیواره ها و سیما و منظر شهری
. مدیریت ترافیکی و حمل و نقل
و….
نیک واضح و آشکار است که در این مباحث نیز شهرداری تنکابن به شدت ضعیف بوده است که این معلول ، علت هایی است که در بالا ذکر گردید .
۷٫برنامه ریزی استراتژیک شاید یک برنامه ریزی بلند مدت باشد اما به جهت هدفمند بودن و تعیین افق میتواند موثر و موفق باشد .
_ ایجاد ماموریت
_ تدوین چشم انداز
_ نگاشتن استراتژی
_ اتخاذ سیاست گذاری های اجرایی
_ ارایه پروگرام و برنامه
_ انجام پروژه و روند اجرایی
بر اساس شناخت نقاط ضعف و قوت و بررسی فرصتها و تهدیدها ( SWOT) قطعا میتواند چاره ساز باشد و اولویت های شهری را استخراج ، تدوین و تالیف نماید .
بخش عمده ای از موارد فوق در ادوار مختلف ارایه گشته است که متاسفانه به جهت آنکه دغدغه عمومی منتخبین نبوده یا مصوب نشده است و یا نسبت به آن بی اعتنایی صورت پذیرفته است .
باری ، حرف بسیار و کار صورت پذیرفته اندک است . امیدوارم قبل از هر ورود ، اندیشه ها امکان ارایه داشته باشند تا نفرات همسوتر برای آبادانی شهر شناسایی شوند و مردم بدور از هر گونه تفکر فردی و قومی بر اساس صلاح عمومی و منافع شهری ، انتخاب شایسته تری را انجام دهند و امیدوار هستم تا برخی از افراد به خاطر منافع شخصی خود ؛ رای جمعی را برای منافع شخصی خود به سمتی خاص سوق ندهند .
به امید شهسواری آباد
علیرضا فلاحتکار. ۱۳۹۵٫۸٫۲۵