تعداد بازدید۵۶۴۰مرتبه
همشهری شریف شهسواری
به نظر شما ۱۰ اولویت برتر توسعه شهری شهسوار کدامند ؟
لطفا نظرات خود را به ترتیب و با ذکر شماره عنوان نمایید .
۱-
۲-
۳-
.
.
.
۱۰-
تقاضامندم در صورت امکان به جهت استفاده از نظرات بیشتر این مطلب را به اشتراک گذاشته و ما را در این نظر سنجی همراهی نمایید . سپاس بیکران از مهرتان .
اگر منظور از اولویت ترتیب واجب بودن موضوعات برای پرداختن به آنها است، شاید بتوان گفت اجزای یک شهر مثل ارگانهای بدن انسان بهم متصلند و چون عضوی بدرد آورد روزگار… نه میتوان از یکی گذشت و به دیگری بیشتر بها داد و نه میتوان بخاطر این لیست یا لیست های مشابه از سایر موارد (سازدهم به بعد) چشم پوشی نمود. ولی به نظر من چند مورد که باید مد نظر باشد و هر چه سریعتر اصلاحی نسبت به آنها صورت پذیرد و در عین حال هزینه سنگینی بر دوش شهرداری نداشته و زمان زیادی هم نمیبرد به شرح زیر است(برگرفته از کامنتهای خودم در ۲۰ آذر ۱۳۹۲ در همین وبسایت که هیچکس انها را نخواند:
۱- موضوع زباله یا بقول جدیدا پسماند شامل:
الف- نحوه جمع آوری: با وجود سیستم اتوماسیون و ماشینهای حمل زباله هنوز شاهد جمع آوری زباله بصورت دستی توسط رفتگرها و دپوی آن در سر کوچه ها هستیم که با راه افتادن شیرابه و حمله گربه ها چهره زشتی ایجاد میکند.. ضمنا در بسیاری از مناطق شهر روزهای پنجشنبه جمع آوری زباله صورت نمیگیرد در حالی که روز مهمی است و بعلت صله رحم و مهمانی ها زباله زیادی تولید میشود.
ب: موضوع تفکیک از مبدا زباله خشک و تر که سالها پیش در شهر ما انجام میشد. چه توسط ماشینهای وانت جمع کننده زابله خشک با اهدای نایلون سبز به شهرومندان و چه با نصب سطلهای چهارگانه زباله خشک(پلاستیک و نایلون-شیشه-کاغذ و مقوا-فلزات) در نقاط مختلف. همه اینها روزی در شهر ما بود ولی دیگر دیده نمیشود. چرا؟ بله درست است که سقف سوله کارخانه کمپوست ریخته ولی این دلیل نمیشود که ….
ج.موضوع محل دفن زباله و نحوه عمل: با وجود هزینه بسیار بالا کارخانه کمپوست تنها بدلیل خرابی بخشی از آن در اثر برف تعطیل شده. منظره بسیار زشتی که از تل زباله و نایلون(که هزار سال دیگر هم تجزیه نمیشود) و سیل شیرابه ای که وارد رودخانه دوهزار میشود و به دریا میرود تا کی ادامه خواهد داشت؟
د: موضوع مراکز جمع آوری ضایعات در کمربندی که شکل بسیار زشتی به این جاده تازه تاسیس داده است. همچنین دوره گردهایی که شبها در شهر میگردند و سطلها و درب منازل را برای یافتن چند بطری زیر و رو میکنند. آیا این چهره زشت فقر در کشور ثروتمند و شهر زیبای ما تا کی باید ادامه یابد؟ آیا نمیتوان از همین افراد زحمتکش در مراکز تفکیک زباله استفاده کرد؟
۲- تعیین تکلیف ساختمانهای نیمه تمام و مخروبه در سطح شهر مثلا در ابتدای ورودی شهرک کریم آباد که متاسفانه بعلت نامعلوم نیمه کاره رها شده و علاوه بر ایجاد چهره زشت محل تجمع معتادان و بیتوته خیابان خواب ها گردیده. مگر شهرداری برای اجرای یک بنا به مالک مهلت مقرری نمیدهد و برای تاخیر بدون حد و حصرو نیمه کاره رها کردن بنا جریمه ای متصور نمیشود؟
۳- اصلاح وضعیت سد معابر اعم از خیابان و پیاده رو شامل:
الف- پارک کردن دوبله در خیابانهای شهسوار موضوعی عادی شده و حضور راننده در ماشین حق دوبله پارک کردن در اوج شلوغی حتی در خیابانهای اصلی به او میدهد. گویا باید همه ماموران و سربازهای راهنمایی و رانندگی را از شهرهای دور آرود تا با این تخلفات برخورد کنند.
ب- پارک کرن در محل های ممنوع و دور زدن در محلهای خط ممتد. مثال بارز آن در ابتدای خیابان خرم آباد روبروی سینما است که با وجود تابلوی “ایستادن ممنوع” ، خط ممتد، و تابلوی “گردش به چپ ممنوع”،رانندگان محترم بخصوص رانندگان خط خرم آباد در هر دو طرف تا رسیدن نوبتشان بصورت دوبله توقف نموده و در همان محل ممنوع و گاهی با دورهای سه و چهار فرمانه دور میزنند. درست جلوی چشم مامور پلیس.
ج- رفع سد معبر پیاده رو فقط جمع کردن پیرزنهای سبزی فروش (که اکثرا متخصص امور اقتصاد تورم بخصوص در هزینه های حمل و نقل هم هستند) نمیباشد. همه دیده ایم که بسیاری از کسبه ماشین خود را در پیاده رو جلوی مغازهاشان پارک میکنند. حالا عمود بر خیابان یا موازی با آن فرق نمیکند. بگذریم از میوه فروشها که نیمی از مغازه در پیاده رو قرار دارد. نردبانهای ابزار فروشان، تشک های تخت فروشان، سبدهای نخود و لوبیای بقالی ها و … را اگر جلوی مغازهای نبینیم فکر میکنیم صاحب مغازه تعطیل کرده یا برای ناهار رفته!
د- قدیم برای جا گرفتن در صف شیر و نفت سبد میگذاشتند. الان عده ای با جعبه و کارتن جای پارک نگه میدارند. درست است؟
ه- پارک کردن طولانی مدت جلوی محل کسب باعث دور شدن مشتری از مغازه ما میشود. بهتر نیست ماشینمان را در پارکینگ عمومی چند صد متر آنطرف تر پارک نماییم تا مشتریان برای چند دقیقه جای پارک داشته باشند؟ البته این نیاز به پارکومتر واقعی و اعمال قانون واقعی تر دارد تا همسایه جلوی مغازه ما پارک نکند.
و- باقی ماندن مصالح ساختمانی و نخاله های آنها در پیاده رو و خیابان غیر قانونی است و برخورد با آن وظیفه شهرداری و پلیس ساختمان.
… موضوع سد معبر که حق الناس است جنبه های دیگری هم دارد. ما به حق خود و همشهریانمان آشنا نیستیم که این حقوق را زیر پا میگذاریم یا مطالبه نمیکنیم. نظارت بر این موضوع نه شهردار سوپرمن میخواهد نه CDS و نه بودجه میلیاردی.
۴-ارتباط با مردم:
یکی میگفت این نخود سیاه چرا همه اش مهندس فلاحتکار و شورا رو میکوبه و انتقاد میکنه؟
نخود سیاه چیزی است که بچه رو وقتی میخوان از سرشون باز کنن میفرستن سراغش.
بزرگترین تشکر من از آقای مهندس فلاحتکار همین سایته که گذاشتن و همه کامنتهای مردم رو توش میذارن. حتی کامنتهای پر از دری وری رو بعد از نقطه چین کردن اسامی و الفاظ رکیک میذارن. این یعنی ارتباط شورا و مردم.
متاسفانه ارتباط مردم و نمایندگانشون فقط تو روزهای انتخاباته. مثالش همین نماینده های مجلس که حتی تو تلویزیون هم اثری ازشون دیده نمیشه.(البته نمایندگان رامسر تنکابن رو عرض میکنم)
چهارمین موضوعی که شورا و شهرداری باید به آن بپردازد و نه هزینه ای دارد و نه شهردار سوپر من میخواهد و نه برنامه ریزی میان مدت و بلند مدت،ارتباط و تعامل با مردم است.
یادم است چند سال پیش(سال ۱۳۸۵) شهرداری یک شماره تلفن ۱۳۷ گذاشته بود و به یک دستگاه منشی تلفنی وصل کرده بود تا مردم نظراتشان را بگذارند. من خودم چند بار نظر گذاشتم ولی فقط یکبار مسئول روابط عمومی وقت با من تماس گرفت و بعد دیگر هیچ. بعدها ظرفیت این پیغام گیر پر شد و کم کم خاموش شد مثل تابلوی روز شمار پروژه پل چهارم که خاموش شده و کسی حتی به خود زحمت نمیدهد آنرا جمع کند.
۵- حمل و نقل و ترافیک:
حل مشکل ترافیک سنگین شهری مثل تهران هزینه سنگین، برنامه ریزی بلند مدت و نیروی انسانی بسیار زیادی میطلبد. ولی در شهر ما که تعداد خودرو ها نسبت به وسعت آن بسیار کمتر از تهران است،مسیرها عمدتا در یک جهت طولی بسیار بلند(شرق به غرب هستند) و هنوز بسیاری از کارهای اولیه برای روانی ترافیک در آن انجام نشده باز هم میگویم این کارها نه شهردار سوپر من میخواهد نه بودجه کلان و نه برنامه ریزی بلند مدت و میتوان مرحله به مرحله از همین فردا شروعشان کرد. ولی دو چیز مانع آن میشود: یکی کج سلیقگی مدیران و دیگری ترس از هرگونه تغییر. اما چند پیشنهاد(نه همه راههای ممکن که مثل کامنت موضوع رفع سد معبر امیر جان خرده گرفتند که چرا کامل نیست و صد البته اینها مشتی نمونه خروار هستند):
الف- اصلاح رفتارهای ترافیکی غلط شهروندان از طریق اعمال قانون تا زمان فرهنگ سازی مناسب مثل پارک دوبله(بخصوص در خیابان امام خمینی و خیابان طالقانی)، پارک در محل ممنوع, دور زدن در محل های ممنوع(من حتی دیده ام یک نفر وسط پل چشمه کیله سر و ته کرد!!!) حرک با سرعت زیاد(مثلا بیش از صد کیلومتر در ساعت در بلوار شهید شیرودی با آن پهنای کم و خطر تصادف جانی با عابر و یا خیابان فردوسی اعم از شرقی و غربی، بطوری که در کمربندی بزرگ همیشه بخاطر حضور پلیس راه دوربین دار بیش از صد کیلومتر سرعت نداریم ولی اگر در بلوار شیرودی با سرعت مجاز۶۰ کیلومتر حرکت کنیم پشت سرمان بوق میزنند….
ب- اصلاح هندسی تقاطع ها مثلا همان حرکت قشنگی که در مقابل خیابان علامه در وسط خیابان امام خمینی با نصب چند مانع پلاستیکی ماشینهای خارج شده از خیابان علامه راه ماشینهای مسیر شرق به غرب را نمیبرند و برای حرکت به سمت غرب یا شمال، میدان امام خمینی را دور میزنند،همین حرکت میتواند در چند نقطه دیگر اعم از خیابان فردوسی غربی روبروی خیابان شهید حاتمیان هم انجام شود. تا آنهایی که از سلیمان آباد و دوهزار می آیند باعث ترافیک در خیابان فردوسی غربی مسیر غرب به شرق منتهی به میدان هفت تیر نشود و به راحتی در میدان هفت تیر دور بزنند. یا مثلا برای جلوگیری از دور زدن خلاف قانون راننده های محترم خط خرم آباد در محل این تقاطع شلوغ، که منجر به پس زدن ترافیک خیابان جمهوری تا نزدیک کوچه فرمانداری میشود،وسط خیابان جدول گذاری شود تا دور زدن این دوستان در فاصله چند ده متری سه راهی انجام شود و طبعا ایستگاه آنها هم به کمی بالاتر منتقل شود. میبینید چقد ساده است؟ نه ساختن ایستگاه میخواهد و نه چند ده هزار متر برای پارکینگ این ماشینها
ج- . اصلاح حجم ترافیکی معابر از طریق یکطرفه کردن آنها: اگر دقت نمایید اکثر خیابانهای قدیمی شهر تهران که مربوط به سالها قبل از این انفجار جمعیتی بوده اند برای تسهیل ترافیک یکطرفه شده اند.مثال آن در همین خیابان طالقانی است. اگر این خیابان دوطرفه شود وضع چطور میشود؟ افتضاح! حال اگر خیابان امام خمینی از پل چشمه کیله تا میدان شیرودی یکطرفه شود، ترافیک آن فوق العاده روان میشود. گویا چند سال پیش این کار آزمایشی انجام شده ولی با اعتراض کسبه و قبل از حصول نتیجه ابتر مانده بود. پیش بینی مسیرهای برگشت شامل خیابان فردوسی و ورزش-شریعتی و احداث تقاطع های هندسی در اول و آخر این طرح بسیار میتواند به آن کمک کند. فکرش را بکنید در اوج شلوغی ساعت ۱۲ ظهر از خیابان جمهوری وارد میدان امام شوید و از بلوار شیرودی خارج شوید. بدون هیچ معطلی. مریضهای در آمبولانس هم زنده میمانند.
د– رفع گره های ترافیکی مربوط به ساعات خاص مثلا در جلوی مدارس که والدین بصورت دوبله و سوبله برای سوار کردن عزیزانشان میمانند و حتی حاضر نیستند چند ده متر قبل یا بعد از مدرسه توقف کنند. این موضوع حتی در خیابان امام رضا قبل از ساحل طلایی با وجود بار ترافیکی کم و پهنای معبر مشهود است و بارها خود من فکر کرده ام که تصادف رخ داده است ولی نه مدرسه تعطیل شده بود! برای این کار چند راه وجود دارد از جمله کمک گرفتن از مامورین اعمال قانون(درآمدزا هم هست)، استفاده از حیاط مدارس، یا ایجاد پارکینگ بصورت پهن کردن خیابان به پیاده رو در خیابانهایی که هنوز عقب نشینی آنها تکمیل نشده مثلا جلوی مدرسه شهید زینی در خیابان فردوسی غربی
ه- به کار گیری وسایل نقلیه عمومی به روش صحیح: همه چیز در وسایل نقلیه عمومی این شهر غلط است. تاکسی ها مسیر مستقیم شهرک فرهنگیان تا دانشگاه آزاد را در دو مرحله طی میکنند و مسافر باید در میدان پیاده شود و دوباره در ایستگاه سوار شود. تاکسی ها دور میدان ترافیک ایجاد کنند. ؟!>>؟؟برای این مسیر نمیتوان از اتوبوس یا مینی بوس استفاده کرد؟ آیا فکر نمیکنید در شهر ما کار اتوبوس را تاکسی و کار تاکسی را آژانس میکند؟ حجم بالایی از ترافیک مسافری شهر ما در مسیر شرق به غرب و بالعکس است. حجم بالای مسافران در ساعات آخر غروب شبهای زمستان حتی زیر باران دور میدان امام خمینی که میتواند با یک اتوبوس تخلیه شود تا دو سوم وسط خیابان آمده راه را بند می آورند. آیا این چهره زیبنده شهر ماست؟
و. حرف ابجد “و” خود گویا است که چندین راه دیگر هست احداث پارکینگ سرباز در زمینهای بلاتکلیف، نصب پارکومتر مکانیکی یا الکترونیکی با هزینه زیاد برای جلوگیری از پارک کردن های طولانی مدت،استفاده از قفل چرخ و جرثقیل حمل خودرو های پارک شده دوبله و سوبله و پارک در محلهای ممنوع بدون پارتی بازی و آشنا بازی مامور و راننده، و و و و و و و ولی کو گوش شنوا؟
۶-پارک ها و فضای سبز:
همه شهرهای دنیا فضاهای سبز و پارکهایی برای استراحت و تمدد اعصاب مردم دارند. حتی در وسط شهر شلوغی مثل نیویورک شما سنترال پارک را دارید که وقتی وسط آن بروید اصلا فکر اینکه در شهر نیویورک هستید را نمیتوانید بکنید. در شهرهای بزرگی مثل لندن(هاید پارک)، مادرید(رتیرو)، سانفرانسیسکو(گلدن گیت پارک)، برلین(تیرگارتن)، ونکوور(استنلی پارک)، و در بسیاری از شهرهای بزرگ پارک هاای معرف دیگر هستند که خود نمایی میکنند و جزئی از شناسنامه آن شهر بحساب می آیند. همین تهران هم ۱۴۸۳ پارک دارد از جمله پارک ملت، پارک لاله، پارک ارم، پارک نیاوران، پارک ساعی، پارک قیطریه، پارک آزادگان، پارک شهر،پارک طالقانی، پارک چیتگر، پارک لویزان، و…
ما در شهسوار چه داریم؟ سه پارک:۱- پارک مادر در خیابان جمهوری ۲. پارک میدان کریم آباد و ۳. پارک شورا در ساحل طللائی.
چند درصد مردم برای داشتن اوقات فراغت قدم زدن و کمی تمدد اعصاب به این پارک ها میروند؟ آیا این پارک ها اندازه ای در خود شهر ما دارند؟ یا فقط سه حیاط بازی playground هستند برای تفریح کودکان دلبندمان؟ آیا نمیتوان فضاهای بزگی که بصورت باغهای مرکبات در سطح شهر هستند بصورت پارک در آورد؟
موضوع دیگر قضیه چادر زدن مسافران نوروزی و تابستانی در پارکها و کنار خیابانهای شهر ماست. همانطور که میدانید به درست یا غلط اجاره دادن منازل به مسافران در شهر شهسوار رسم نیست و گرچه در شهر مجاور رامسر یک کار روتین بحساب می آید شاید ما شهسواری ها آنرا بد بدانیم. ولی در مورد اندک مسافرانی که در پارکها و کنار بلوارهای شهرمان چادر میزنند چه نظری باید داشته باشیم؟ عده ای این حرکت را ناپسند و زشت میدانند و عده ای عامل جذب توریست و کسب در آمد برای شهر. پای صحبت کسبه که بنشینید میگویند اینها از برنج و نان تا آب معدنی و مرغ و گوشتنشان را از شهرشان می آورند و شاید تنها چند تا سیر و باقلای خام بخرند. بماند که چهره مرد شلوارک به تن که از چادرش در کنار دادگستری روبروی پارک مادر بیرون می آید (در صبح تابستان) چقدر زننده است.
اما آیا اگر شهر ما یک پارک بزرگ داخل شهر یا در حومه نزدیک داشته باشد و برای کمپینگ در آن تبلیغ شود توریست جذب نمیشود؟ اکوتوریسم و کمپینگ بخصوص با کاروان در کشوری مثل آمریکت کار پایان هفته همه خانواده ها است و میوان با کمی تبلیغ در این شهر آنرا جا انداخت. با نگاهی به نقشه هوایی گوگل شهرمان فضاهای قابل تبدیل به پارک دیده میشود(گرچه بعضی به مجتمع تجاری چند صد واحدی تبدیل شدند و نمیدانم این شهر چند تا بوتیک و موبایل فروشی میخواهد؟)، و همچنین در حومه شهر پارک جنگلی خوبی بوده و هست که درست مورد استفاده قرار نمیگیرد. نام نمیبرم که همه میدانید منظورم کدام دره است.
۷- پیگیری اجرا و تکمیل طرحهای بزرگ که از سالها پیش نیمه تمام مانده اند.
اگر بنشینیم و بگوییم فلان طرح هزینه زیادی دارد و با این بودجه ها نمیشود شروعش کرد یا اگر شروع شده کاملش کرد، هیچوقت از جایی که هستیم تکان نخواهیم خورد. صد البته من با ورود به طرحهای آرمانی و غیر قابل اجرا از هر یک از جنبه های اقتصادی، فرهنگی، و اعتقادی کلا مخالفم مثلا شاید گفته شود احداث یک کازینو و قمارخانه در شهرمان توریست زیادی از اقصی نقاط جهان جلب خواهد کرد ولی این با اصول اعتقادی ما منافات دارد. یا شاید کسی بگوید من از وسط دریا یک باند فرودگاه میزنم که با پل معلق و تله کابین از وسط چشمه کیله تا ارتفاعات دوهزار توریست ببرد. این هم از نظر اقتصادی حالا حالاها امکان پذیر نیست ولی اگر کسی بگوید یک تله کابین از کنار دره در فلان جاده کوهستانی تا ارتفاعات زیبایی که همه ساله هزاران گردشگر را برای دیدن شکوفه گلها به خود میکشاند طرحی کوتاه مدت، زود بازده و جاذب گردگشر است همه قبول میکنند که اجرا شود.
پرداختن شورای شهر و شهرداری به طرحهای تحول آفرین در منطقه نه تنها نام نیکی از انها بجا خواهد گذاشت بلکه آیندگان را شاکر ما پدرانشان خواهد نمود.
یکی دیگر از این موضوعات طرحهایی است که با صرف هزینه و وقت و نیروی زیاد پس از مدتها جرا شده ولی نیمه تمام مانده اند. سه مثال میزنم، گرچه برای همین موضوع بیش از ده مورد میشناسم که با توجه به عدم بازخورد نوشته های من در این صفحه از همشهریان، حتی از جانب مهندس فلاحتکار بعید میدانم دیگر به آنها بپردازم…
۱- پل جانبازان در سال ۱۳۷۷ در اثر سیلاب رودخانه چشمه کیله شکست و نیمه ویران شد. در آن زمان پس از کلی بحث و گفتگو که پیمانکار مقصر بوده یا بهره بردار، پل با کلی وصله پینه بطور موقت!!!! راه اندازی شد که هنوز بعد از گذشت ۱۵ سال این وقت تمام نشده. پل اصلی با اصول مهندسی بهتر در ازتفاع بالاتر و با پهنای مناسب ساخته شد ولی بعلت عدم توانایی مسئولین ترافیکی شهر در اتصال آن به خیابان فردوسی و عدم توانایی مسئولین شهرداری برای تعریض معابر اطراف با عقب نشینی مالکین، این پل بصورت یکطرفه بهره برداری شد و کماکان میشود. آیا میدانید پل قدیمی که ارتفاع بسیار کمی دارد و عبور آب از زیر آن به سختی صورت میگیرد، هر لحظه در معرض خطر شکستن مجدد بوده، آوار آن میتواند به پل جدید هم آسیب بزند؟ چرا پروژه ای به این عظمت شروع شد ولی نیمه تمام ماند؟ آیا پهنای پل جدید در مسیر شرق به غرب باعث نمیشود ۷ تا ۸ لاین اتومبیل ناگها وارد یک قیف یک تا دو لاینه در ورودی میدان هفت تیر شده بار ترافیکی بدی ایجاد کند؟ آیا فکر نمیکنید دیگرانی هستند که به این کار ما میخندند؟
۲- جاده کمربندی را شاید شهرداری و شواری شهر جزو موارد تحت نظر و مدیریت خود نداند و آنرا نربوط به فرمانداری یا اداره راه بداند ولی <آیا فکر نمیکنید وقت آن رسیده مسئولین و مردم همین شهر زبان به اعتراض بگشایند و توقع میدانهای مناسب در ورودیهای شرف و غرب(بخصوص غرب) آن و خروجی ورودی های مناسب در ضلع شمالی آن از و به ۳ مسیر اصلی (جاده سلیمان آباد- جاده خرم آباد و رودخانه چشمه کیله) داشته باشند؟ تا کی باید این جاده مسافران را دودستی تقدیم شهرهای عباس آباد و رامسر کند؟ تا کی وقتی ما از شیرود میخواهیم به شهرمان برگردیم باید وسط اتوبان منتظر باشیم تا ماشینهای عبوری غریبه در محل دوربرگردان به ما راه بدهند؟؟؟ تا کی؟
۳- موضوع سوم پل چهارم است. یادم می آید که در زمان شهرداری آقای رضوانی برای ارائه چند طرح راهگشای ترافیکی از ایشان وقت گرفتم و خدمتشان رسیدم. ایشان با آن چهره خندانشان به من گفتند نگران نباش، پل چهارم بزودی اجرا میشود و همه ترافیک شهر حل خواهد شد. اینکه چند سال گذشته و چقدر از بیت المال این شهر در آن پل دفن شده و کار به کجا رسیده دیگر هیچ نمیگویم.
۸- مدیریت درآمدهای شهر:
عده ای میگویند جیب شهرداری خالی است و بودجه ای که از استان می آید کم است. در اینجا دو موضوع مهم هست که اگر دقیق به آنها عمل شود آنقدر پول زیاد خواهد آمد که برای شهرداری تنکابن صدها نفر مدیر ارزنده از اقصی نقاط کشور داوطلب شوند.
الف- اصلاح تعرفه های شهرداری اعم از فروش تراکم، عوارض نوسازی، عوراض حمل زباله، و عوارض قانونی فروش (میدانید که مالیات بر ارزش افزوده شامل دو بخش است، مالیات و عوارض شهرداری که بخش دوم باید بحساب شهرداری برود. آیا میرود؟). مثلا وقتی میبینیم در خیابانی که بر اساس سطح زیر بنا باید ۶۰% زمین به بنا اختصاص داده شود و حداکثر ۳ طبقه ساخته شود، میبینیم که بیش از ۸۰ تا ۹۰% زمین استفاده شده، بیش از ده طبقه ساخته شده و پارکینگهای لازم تامین نشده است. حال همین برج ساز محترم برای آتش نشانی شهرمان اگر یک هلیکوپتراطفا هم بخرد کم خرج کرده چون مورد مصرف خودش است، در حالی که با دو دو تا چهار تا میبینیم که درآمد تخلف (بخوانید تراکم فروشی) همین برج از بودجه یک سال گذشته شهرداری باید بیشترباشد. متاسفانه در این موارد با آشنا بازی و من تره قربان گفتن به همه تخفیفهای کلان داده میشود. این تخفیف از جیب شهروندان است و شهرداری و اعضای شورای شهر حق نداشته و ندارند که چنین تخفیفهایی بدهند. بعلاوه وقتی قیمت آپارتمان در این برجها از ۶ میلیون تومان شروع میشود و هزینه ساخت طبقات اضافی بیش از متری یک میلیون تومان نیست، آیا حق شهر نیست که نیمی از این سود را بدست آورد؟
درآمد های شهرداری از راههای بسیار زیادی میتواند باشد، ولی اصلاح تعرفه ها بسیار مهمتر و سهل الوصول تر از بقیه است..
در شهر ما بسیار از آپارتمانهای مسکونی بصورت تجاری و اداری مورد استفاده قرار میگیرند در حالی که برای تغییر کاربری آنها میتوان درآمد بالایی کسب کرد هیچ نظارتی بر آنها نیست. یادم می آید درتهران دفتر یک تاجری رفته بودم که گردش مالی بسیار بالایی داشت ولی دم در دیدم که کفشها را کندند و چند اسباب بازی بچه افتاده بود. وقتی علت را جویا شدم، گفتند بخاطر شهرداری است و ما برای هر کسی در را هم باز نمیکنیم.
خیابان طالقانی خیابان امام خمینی و خیابان جمهوری جمعا محل پارک بیش از هزار اتومبیل در ساعات اداری میباشد. اگر برای هر ساعت پارک در خیابان اصلی هزار تومان ناقابل اخذ شود(البته نه توسط پارکبانهای سابقه دار بلکه توسط پارکومترهای دیجیتال)، هر ساعت یک میلیون تومان و هر روز ۱۲ میلیون تومان سود خالص باقی میماند. بدون احتساب روزهای تعطیل درآمد کل این کار بیش از ۲۰۰ میلیون تومان در سال است.
از ثروت هنگفت خوابیده در رودخانه ها و منابع طبیعی دیگر چیزی نمیگویم که شاخک عده ای تیز میشود.
ب- روش صحیح هزینه کرد درآمدها:
بهترین روش هزینه کرد در شهرداری توسط پیمانکاران دست دوم و از طریق انجام مناقصه های قانونی و صحیح(بدون پارتی بازی و بدون پاکت باز کردن با بخار) است. شهرداری باید فقط نظارت کند و پیمانکار اگر حتی برادرش بود و خطا کرد با او برخورد کند. وقتی خود شهرداری پیمانکار میشود، نمیتواند از خودش بازخواست کند، نمیتواند ضمانتنامه اش را اجرا کند و نمیتواند پولش را بلوکه نماید.
وقتی برای طرحی مثل پل چهارم ۵ میلیارد تومان مصوب میشود، اگر قرارداد صحیح باشد و نظارت صحیح تر و دقیق تر، وضع اینطور نمیشود که حتی پایه ستونها ی پل دیده نشوند و تابلو بعد از مدتی خاموش شود و کسی پاسخگو نباشد و آخر بگویند پول برگشت به استان!
به نظر خیلی از همشهریان کارهای شهرداری باید شفاف تر از این باشد. سایت اینترنتی فعال و به روز شده، درج مناقصه ها و مزایده ها، چاپ روزنامه یا هفته نامه و حتی برگزاری جلسات شورای اسلامی در یک سالن بزرگ در حضور تماشاچی چه ایرادی دارد؟ مگر شما اعضا خود را از نمایندگان محترم مجلس بالاتر میدانید؟
منابع درآمدی شهرداری در صحبتی که با یکی از شهرداران کلانهشرهای ایران داشتن بیش از ۵۰ مورد را شامل میشود. ورود به این منابع با دقت و ظرافت میتواند شهرداری را به جایی برساند که حتی دست شهرهای اطراف را هم بگیرد.
۹- مدیریت زیبا سازی شهر
این موضوع چند جنبه دارد. یکی همان رنگ کردن جدولها و کاشتن و هرس کردن فضای سبز و .. را شامل میشود که همه میدانیم وظیفه چه کسی است و در کنار آن نگهداری از آن وظیفه همه ما شهروندان ولی در بخش مدیریت زیبا سازی شهری به دو مطلب مهم میخواهم اشاره کنم که در شهر ما کمتر به آن پرداخته شده است:
الف- بناهای نیمه کاره رها شده، زمینهای خالی و مخروبه و ساختمانهای متروکه.
این موارد در شهر ما زیاد دیده میشوند و وظیفه برخورد جدی با آنها -که حتی حق تملک و تبدیل به فضای سبز هم دارد- با شهرداری است. خانه هایی دیده میشود که مدتها است متروکه مانده و جولانگاه اراذل و اوباش و معتادان به مواد مخدر شده اند. با تذکر کتبی و حتی نصب اعلامیه در این زمینها شهرداری میتواند پس از مدتی آنها را به فضای سبز تبدیل نماید و اگر به فرض محال سالها بعد مالک مراجعه کرد پس از اخذ هزینههای تبدیل به فضای سبز و هزینه نگهداری ملک طی این مدت از مالک سر به هوا ملک با اخذ تعهد به بهینه سازی در یک مدت معین به وی تحویل داده شود.
ب- موضوع دوم وضعیت نابسامان تابلوهای تبلیغی و بخصوص پارچه نوشته ها میباشد. همانطور که همه میدانیم الصاق تبلیغات پارچه نویسی حتی جلوی مغازه شخصی ما باید با اخذ مجوز و پرداخت هزینه به شهرداری باشد و شرایط خاص زیبا شناختی(مثلا بنر چاپی بجای پارچه نوشته و نصب روی بیلبورد بجای آویزان کردن به درخت)، راستگویی(مثلا تبلیغ حراج بدون مجوز از اداره بازرگانی کذب است) و مدت الصاق(باید در مجوز درج شده باشد) رعایت شده باشد. همین روزها پرده نوشته عظیمی که جلوی بانک تازه تاسیس در سه راه آرین دیده میشود ملاک این موضوع است.
وقتی هر کسی بدون مجوز و به هر شکل تبلیغ کند، اینهمه هزینه هنگفت ساخت بیلبورد که میتواند زیبا باشد بی معنی میشود.
بماند که روابط عمومی شهرداری خود در مناسبتها با کمترین سلیقه و تنها از سر رفع مسئولیت پرده نوشته هایی را در سطح شهر وبخصوص در ورودی شرق به غرب پل چشمه کیله آویزان میکند. که بارها هم دیده شده که کج آویزان کرده اند. بقول ضرب المثل معروف پیشنماز وقتی…
۱۰- تحقیق و بررسی رانتهای داده شده در گذشته نزدیک و دور به افراد توسط شهرداری و کمسیونهای بعدی و اطلاع رسانی آنها به عموم و در صورت لزوم پیگیری حقوقی و قضایی موضوع. مثال نمی آورم که همه میدانند منظور چیست.
کمپین الحاق تنکابن و رامسر به گیلان
http://gilan-tonekabon.blogfa.com/
باز به رأی مردم نیاز دارید، تا کنون چه کردیداگر بخواهیم عملکرد شورای اسلامی دوره چهارم شهر تنکابن را با توجه به مدت زمان حضور و با مقیاسی یکسان نسبت به دوره های قبل مورد سنجش قرار دهیم به این نتیجه خواهیم رسید که شورای فعلی در این مدت کوتاه، کارنامه ضعیف و غیر قابل قبولی از خود به جای گذاشته است.
تنکابن۲۴ .
شوراهای اسلامی در شهر ها و روستا ها به عنوان یک نهاد مدنی با انتخاب نمایندگانی از سوی مردم شکل گرفته تا مردم بصورت غیر مستقیم در مدیریت شهر و روستای محل سکونت خود مشارکت نمایند.
با وجود اینکه امروزه شوراهای شهر در نقش یک پارلمان محلی در جوامع توسعه یافته با قدمت دیرین در دموکراسی تاثیرات مثبتی در روند توسعه ، عمران ، آبادانی و پیشرفت از خود نشان داده اند که این نهاد مردمی در کشور مان هنوز به جایگاه واقعی خود دست نیافته است.
اگر بخواهیم با نگاهی اجمالی و در یک بررسی کیفی با شوراهای اسلامی دوره چهارم را با سه دوره آن مورد مقایسه قرار دهیم ، بی شک به این نتیجه خواهیم رسید که سطح تحصیلات در این دوره در مرتبه بالاتری نسبت به گذشته قرار دارد. به عبارت دیگر مردم شهر تنکابن در چهارمین دوره از انتخابات شورای شهر ، با تکیه بر معیارهایی چون برآیند جوانی ، تخصص ؛ تجربه مدیریتی و تعهد کاری نمایندگان خود را برگزیدند.
اگر بخواهیم عملکرد شورای اسلامی دوره چهارم شهر تنکابن را با توجه به مدت زمان حضور و با مقیاسی یکسان نسبت به دوره های قبل مورد سنجش قرار دهیم به این نتیجه خواهیم رسید که شورای فعلی در این مدت کوتاه، کارنامه ضعیف و غیر قابل قبولی از خود به جای گذاشته است.
مصداق عینی این ادعا را می توان در پروژه های افتتاح شده شهرداری تنکابن در هفته دولت امسال جست!!!
نهاد سیاستگذار مدیریت شهری در محدوده وظایف جامع از حوزه شهرداری کارنامه قابل دفاعی ندارد!!
با گذشت یک سال از آغاز به کار شورای اسلامی دوره چهارم شهر تنکابن یک سوال بیشتر از دیگر پرسش ها در ذهن اکثر افراد جامعه خطور می کند که چرا شورای چهارم با وجود پتانسیل های بالقوه و به ظاهر بالفعل و بهره مندی از چهره های متخصص ، متعهد و با تجربه ی بالای مدیریتی ، در ایفای نقش اثر گذار خود ناتوان بوده است؟
تا جایکه در مدت یکسال گذشته ، هیچگونه اقدام عملی نسبت به حل مشکلات و حتی نسبت به وعده های انتخابی برخی اعضا صورت نگرفته است؟
جمع آوری زباله و نخاله ها از سطح شهر ؛ پاکسازی انهار و جوی های آب حاشیه خیابانهای شهر ؛ پاکسازی بلوارها و فضای سبز ؛ لکه گیری آسفالت و پیاده رو سازی ؛ شستشوی خیابان توسط اکیپهای شهرداری و اقدامات دیگر این چنین ، از وظایف روز مره ذاتی مدیریت شهری است که حتی بدون حضور اعضا شورای شهر و شهردار نیز بصورت اتوماتیک و توسط پرسنل خدوم و زحمتکش شهرداری به اجرا در می آید.
سوال دیگری که دراین قسمت مطرح می شود آن است که چرا با آغاز به کار و بعد از گذشت یکسال از حضور اعضای شورای اسلامی دوره چهارم شهر تنکابن بسیاری از طرح ها و پروژه های مصوب شده قبلی که با پیشنهاد و تصویب اکثریت اعضای شورای دوره سوم شهر رسیده است هیچ اقدام موثری صورت نگرفته است؟
به اعتقاد شما آیا با گذشت یکسال از آغاز فعالیت شورای اسلامی دوره چهارم شهر تنکابن ، این جملات عباراتی اینچنینی که «از مردم فهیم شهر تنکابن خواستار صبر و شکیبایی هستیم تا بتوانیم با برنامه ریزی هایی علمی و به کارگرفتن نیروهای توانمند ، بر مشکلات شهرمان فائق آییم » می تواند جواب قانع کننده ای به شهروندان تنکابن که سالها زیر بار عقب ماندگی شهر ؛ مهر سکوت بر لبان خود زده اند ؛ می باشد؟؟
پس در یک سال گذشته چه اتفاقی افتاده است؟ ماده ۷۱ قانون شوراها مصوب سال ۱۳۷۵ هجری خورشیدی به بیان وظایف شوراهای شهر می پردازد ، در بند ۱۰ این ماده یکی از وظایف شوراها را اینچنین ذکر نموده است «تاثیر صورت جامع در آمد و هزینه شهرداری که هر شش ماه یک بار توسط شهرداری تهیه می شود و انتشار آن برای اطلاع عموم و ارسال نسخه ای از آن به وزارت کشور و یا استاندارد الزامی است.
که این جای بسی تاسف است که شورای شهر تنکابن تاکنون به این وظیفه خود عمل ننموده است ، این در شرایطی است که بودجه های سالانه کشور به طور کامل هر سال منتشر شده و در اختیار عموم مردم قرار گیرد.
البته از آنجایکه از بدو تاسیس شورای شهر تنکابن تا به امروز مردم نامحرم تلقی می شوند و بعضی ها دوست ندارند مردم از رمز و رازهای شورا مطلع شوند ، بر این باورند که اخبار شورای شهر محرمانه است این در حالتی است که بسیاری از شوراهای اسلامی شهر های کشور با راه اندازی سایت اطلاع رسانی اخبار اقدامات و برنامه ها و فعالیت های شورای شهر را منعکس می کنند.
ایراد و خطایی بر شما وارد نیست اگر به دلیل فراموشی ناشی از فشار کار و تلاش بیش از حد و اندازه در شورای شهر ؛ یادداشتها و دست نوشته های منبع در بروشورها و پوستر های پر زرق و برق تبلیغاتی خود به منظور حضور در انتخابات شورای شهر را مورد بازبینی و مطالعه مجدد قرار دهید تا شاید بتوانید بر وعده هایتان جامعه عمل بپوشانید.
دیگر نوبت آن رسیده است تا در سایه وحدت و همدلی و دوری از هر گونه حاشیه که از بارزترین عیوب شورای شهر در ادوار گذشته و عمده ترین حاصل عقب افتادن شهر تنکابن می باشد ، برای رونق و آبادانی شهرمان قدم بردارید.
باید توجه داشت که مشارکت و بهره مندی از نظرات و خواسته های مردم از محوری ترین برنامه های آتی شما می تواند باشد چرا که شهروند باید احساس وجود کند تا مشارکت نماید. باید به محله ها و کوچه و پس کوچه های این شهر رنگ آبادانی کشید و این مهم تنها در سایه مشارکت مردم و حضور موثر شما تحقق می یابد.
منتخبین مردم شهر تنکابن! تمام مردم را با یک دید نگاه کنید ، اقدامات شهردار انتخابی ، امتیازی در کارنامه کاری شماست.
و در آخر می خواهم یادآور شوم با تکیه بر فرد یا افراد و یا گروه خاص همانند سرمایه داران و سرمایه گذاران و پیمانکاران صاحب سرمایه نمی توان به توسعه و پیشرفت فکر کرد و تحقق این امر نیازمند برنامه ریزی بلند مدت و کارشناسی شده است.
مدیریت شهری نیازمند حضور افرادی پاسخگو ، با فکر و برنامه است و تشکیل اتاق فکر ، انتخاب شورا یاری جوان و بهره مندی از ظرفیت های به عینی آنان و نیاز سنجی از شهروندان میتواند کمک حال آن باشد.
ضمن خسته نباشید خداقوت به اعضای شورای اسلامی دوره چهارم شهر تنکابن و آرزوی توفیق در خدمت رسانی به مردم امید است شورای شهر تنکابن بر وعده هایی که با مردم بسته است جامعه عمل بپوشاند چرا که چهار سال مهم همانند دوره فعالیت یکسال گذشته به زودی به پایان خواهد رسید و اگر مردم از عملکرد آنان راضی باشند بار دیگر بعنوان نمایندگان اصلح و شایسته خود انتخاب خواهند نمود و اگر چنین نباشند .
… و چه خوش آن روزی که انتخاب مجدد شما مهر تاییدی بر عملکرد شایسته شما عزیزان باشد.انشاا… .
۱- توسعه اجتماعی با تآکید بر مشارکت همگانی و محله محوری
۲- توسعه اقتصادی با تأکید بر گردشگری اقامتی و خدمات وابسته
۳- توسعه کالبدی با تأکید بر اجرای طرح های توسعه شهری و اصلاح آنها
۴- توسعه مدیرتی با تأکید بر ارتقاء سطح مسئولیت پذیری و آگاهی های مجریان
اولویت اول تا دهم همسو کردن فکر مردم با خودتونه. راه سختی در پیش دارین. بی اعتمادی مردم جلوی هرگونه امید به بهبودی اوضاع رو میگیره. این همایش ها و اطلاع رسانی ها مفیده ، اما کافی نیست.
باید مثل برنامه های سرشماری، خونه به خونه، حرف این تغییرات اصلاحی بپیچه. یعنی ارزش کارهای مثبت توی این شهر از شایعات بی پایه و اساس کمتره که هنوز درصد زیادی از مردم ازشون بی اطلاعن؟؟؟
امیدوارم هرروز حرف تازه ای برای گفتن داشته باشید. به امید زندگی بهتر شهرمون…
۱- تعیین تکلیف طرح تنضیلی شهر – بسیاری از مردم با این موضوع درگیرند و بالاتکلیفی مانع از حرکت و پیشرفت و باعث رکود می شود . از آنجا که کاربری های مختلف زمین های مردم مانع از استفاده از آن می شود و شهرداری بودجه ای برای آزاد سازی و تعیین تکلیف آن ندارد و علاقه ای برای سر و سامان دادن به آن نشان نمی دهد و تنها منتظر فرصت است تا خود مردم پا پیش بگذارند که اگر خواستند بنایی احداث کنند یا جاده ای باز کنند آن وقت است که سرو کله شهرداری پیدا می شود آن هم نه برای کمک !!!
رفع موانعی که باعث رکود می شود می تواند روند توسعه شهر را سرعت بخشد .
۲- آقای فلاحتکار اگر فرصت پیدا کردید و در محله خود قدمی زدید کنار پارک شورا که باستید و به سمت ترمینال گاگون نگاهی از سر مهر و علاقه بیندازید . بسیاری از خانه ها و مغازه های قدیمی را خواهید دید که در حریم پیاده رو و جاده قرار دارند و چهره آن منطقه از شهر که مدخل ورودی شهر می باشد شبیهه یک منطقه جنگ زدن در آمده است . اگر فقط یک بار از بریدگی بلوار جلوی سپاه دور زده باشید ناگهان جلوی خود یک خودرو راخواهید دید که کنار خیابان مشغول صافکاری است . لطفا یک سوزن به خود بزنید بعد یک جوالدوز به دیگران
۳- اجرای طرح فعلی برای تاکسی ها فرصت خوبی برای کسبه بیرون از شهر فراهم کرد از این بابت از شما و سایر مسئولین تشکر می نماییم که باعث گسترش شهر شدید . لطفا مانند سایر طرح ها به این زودی آن را لقو نکنید .
۴-پل چهارم بقل هتل شایان می تواندراه گشا باشد .
۵- خرید تدریجی مغازه ها ، خانه ها و ادارات اطراف میدان شهر و خیابان های متصل به آن و خراب کردن و وسعت دادن به خیابان ها ضرورتی است که آیندگان ، مدیون بلند نظری امروز شما خواهند بود.
۶- واگذاری املاک شهر داری در اعضای زمین هایی که در طرح معابر وجود دارد . چراکه راه عامل توسعه ، دسترسی به منابع و در نتیجه پیشرفت است .
۷- طراحی طرح های گردشگری و واگذاری بلند مدت به بخش خصوصی مانند کاری که شهرداری رامسر لب ساحل کنار هتل خلج انجام داد.
۸- حمایت از اشتغال با معافیت یکساله کسانی که اقدام به اخذ جواز کسب می نمایند .
۹-معافیت ها و تخفیف عوارض شهری به کسانی که در جهت زیباسازی و نو سازی بنای تجاری یا مسکونی خود اقدام می نمایند. یا در اخیار قرار دادن امکانات شهر داری برای مشارکت به مردم .
۱۰- برگزاری ، فستوال ها و جشن های مانند سایر شهر ها برای معرفی امکانات و منابع به دیگران مانند . جشن برداشت پرتقال ، کیوی ، برنج و…